Ik ben psychologe en ervaringsdeskundig op het gebied van seksueel misbruik en depressie.
Ik zie dat we in onze maatschappij bepaalde gevoelens en emoties nogal eens als lastig bestempelen. Dat is vooral zo wanneer ze onze dagelijkse eisen in de weg staan. In andere gevallen zijn ze zelfs onbespreekbaar. Dan is doorgaans de oorzaak al onbespreekbaar omdat er een taboe op rust (denk bijvoorbeeld aan mishandeling of misbruik). Er moet gezwegen worden teneinde anderen niet in verlegenheid te brengen.
Hoe dan ook, in beide gevallen zien we ons vaak genoodzaakt ons aan te passen en gevoelens en emoties dan maar weg te stoppen. In feite stoppen we dan onszelf weg. En hoe vaker, hoe langer of hoe meer we dat doen, hoe verder we onszelf wegstoppen. Als het wegstoppen uiteindelijk niet meer lukt en we daarvoor in therapie gaan, leren we vaak wéér om ons aan te passen.
Ik heb ervaren dat een goede therapie je niet opnieuw of verder wil aanpassen. Een goede therapie brengt je weer terug bij jezelf. En pas als je jezelf hebt hervonden, kun je je eigen leven leiden: jouw leven, zoals het voor jou bedoeld is.